رهیافت11

ادامه مطلب

اینها دیگر به زمین و

زمان بدبین می شوند . به تمام مظاهر تمدن و شهرنشینی

 وفرهنگ و باورهای شهری و تمدن حمله می کنند. و از

درد،گفتن و از درد، شنیدن را ،علاوه بر شفا بخشی،

 نشانه ای از درک وفهم بحساب می اورند .تا بدین وسیله،

 نادانی و ساده لوحی و عقب ماندگی خودرا بپوشانند.  و

اگر شنوندگان.  بهر دلیل.دچار فهمِ دردناکِ مورد انتظارِ

 ایشان نشوند. او را نادان وبی تجربه و ساده، قلمداد

می کنند. در فرهنگ کشاورزی،همیشه باید مواظب بود.

 که دیگران از تو. دزدی نکنند.و در عین حال، اگر دیگران

غفلت کردند. می توان از آنها دزدید. از این جهت،

 فرزندان یک فرد با فرهنگ کشاورزی،اگر پسر باشند.

در جامعه رها می شوند. تااز غفلت دیگران استفاده کرده.

 و هرکاردلشان می خواهد، بکنند. و در اغلب

موارد، پدرها به تعداد دوستان دختر فرزندشان مباهات

می کنند .اما در همان حال، با تمام وجود. مواظب

دخترشان که به اصطلاح، ناموسشان است هستند. غافل

 از این که پسرهای دِه بالا. مثل پسرهای خودش، در

کمین یک غفلت هستند. نسل های دوم وسوم انسان ها،

که فرهنگِ ناب کشاورزی داشتند ،هنوز نمی دانند و یا

نمی توانند بفهمند.که عیب اصلی، در آموزه ها و باورها

 و عقاید ایشان است. ایشان هرگز به تفاوت فاحشِ

 فرهنگ کشاورزی با نوع زندگی خود، توجه نمی کنند

 .در حالی که مجبورند. با بسیاری از مظاهر تمدن .

که نصفه ونیمه در ایران......

ادامه دارد