رهیافت50

ادامه مطلب

حتی اگر در قانون هم، مرکزیت

قدرت و تصمیم گیری به اشخاص واگذار گردد باز هم

تفکرِ مرکز باور از بین نرفته و فاجعه خواهد آفرید

عدمِ قبول تفکرِ مرکز باور، به معنای هرج ومرج و هرکی

هرکی نیست. ولی ممکن است در زمان گذار ناگزیر باشیم

یک دوران هرج ومرج را از سر بگذرانیم. اما حرکت

همراه با دانائی و حساب شده، از فرهنگ کشاورزی بسمت

تمدن می تواند فضایِ تنفسِ دیکتاتوری را، در جامعه بکشد

و اصولا در فرهنگی که فقط خدا را فعال مایشا و اول و

آخر هرچیز بداند وباور کند و مرکزیت هیچ چیز زمینی

را نپذیرد. امکان نفس کشیدن فضای دیکتاتورها وجود نخواهد داشت

و طبعا هزینه های انسانی و مادی و معنوی که بمصرف

حفظِ هرم قدرت مرکزی می رسد. نیز به صفر خواهد رسید

خدا در فرهنگ کشاورزی، زائیده نیاز و تصورات و تفکرات

جامعه، است و نوعی مخلوق زمینی ها، بحساب می اید. و مردم

در فرهنگ کشاورزی بر این باورند که، خدا مرکز همه چیز

است .اما ذات خداوندِ متعال ،منزه است از هر نوع تفکر و تصور

بشری. لذا با توسل به ذکر سبحان الله باید بدانیم که ما، عبد و

بنده خدا هستیم و در هیچ حالتی تخیلات و تصورات و تفکرات

ما در بارهِ خداوند، درست نیست.لذا باز هم می گویم برای رسیدن

به تمدن و عبور از فرهنگ کشاورزی .خدا باوری و ناباوری

به مرکزیتِ هر چیز در زندگی می تواند موثر باشد...

ادامه دارد