یاسا

روزی آدم بیشعوری از خان مغول توچین سئوال کرد که چرا جنگ را در جهان براه

انداختی؟چنگیز که از این همه بی خبری در حیرت مانده بود فرمود

ای سردار مگر نمی دانی که قوم مغول در بیانهای مرتفع از همه مواهب خدا بی بهره

مانده و چینیان و ایرانیان بدون اینکه لایق آنهمه نعمت باشندو بتوانند از ان استفاده کنند

از قوم ما . مشلاتش بی خبرند و مردم شریف ما را که به بازرگانی رفته اند کشته اند

پس بر ماست که بمنظور رفاه احوال قوم خود و استفاده ایشان از اتوبوس و برق و آب

مجانی  و آزادی ارتشیانمان از قید مستشاران امریکائی قیام کنیم و امت مغول را  به

استقلال برسانیم(ببخشید این قسمت آخرش از چنگیز نبود موج روی موج

افتاد)

این چنین شد که نام جاودان و بزرگ چنگیز برای همیشه بعنوان سرداری بزرگ در

خدمت مردمش در تاریخ ثبت شد .گور چنگیز زیارت گاه اهل خرد شده و من به روح

بزرگ این  نامور درود خالصانه میفرستم و شهادت میدهم او آنچه را برای رفاه و ترقی

ملتش بود فراهم آورد