تجربه

همین پنجاه سال پیش مردم فرصت داشتند تا دانسته های

خودشان را پالایش کنند.

اگر فکری به مغز کسی خطور میکرد  او کم کم برای

نزدیکان و دوستانش تعریف میکرد و با انتقاد و خرده

گیری های ایشان مواجه میشد و به مرور مجبور میشد

که افکار خود را آنقدر پالایش کند تا کامل شود

اما در این دوره و زمانه هیچکس قادر نیست شنونده

خوب بی نظر منتقد پیدا کند

نتیجه اینکه میراث جمعی بشر که در اختیار یک قوم

قرار دارد نادیده گرفته شده و مردم نیز مجبورند

تک تک با قبول هزینه به جائی برسند که قومشان

باره به ان رسیده ا ند

واقعا انجام هزینه بابت تجربیاتی که قبلا حاصل

شده اسراف نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟