از کجا امده ام

خاصیت نوشتن هرچی نباشه یه کمی تفکر میتواند باشد

زمانیکه فکر کنیم در برابر عظمت جهان هستی به فراخور

درک خود هم حیران میشویم و هم سئوالات زیادی برایمان

مطرح میشود.همین طور از خواندن نوشته دیگران هم سوال

مطرح میشود.

بعضی از این سوالات را دوست دارم پاسخ بدهم تا چه شود؟

این سوال که ما برای چه هدفی بدنیا آمده ایم ؟ و به کجا میرویم

پاسخ:پاسخ قسمت اول را در لحظه مرگ میدهند ولی یک اما

دارد و آن اینست اگر ما در وضعیت و موقع درست و مقرر

مردیم درآنصورت آخرین چیزی مه به ما میگویند و یا ما

خودمان می فهمیم همان بزرگترین سئوال زندگی ما خواهد بود

البته ممکن است برای بسیاری از افراد مسائل دیگری سئوال

باشد ایشان هم به پاسخ سئوال خودشان میرسند!

و اما اینکه به کجا خواهیم رفت ؟

پاسخ (قبولش کمی سخت و بشدت ضد فلسفه است)

ما دقیقا در ادامه راه آخرین روز حیاتمان راه پیمائی خواهیم

کرد

راه مرگ ما ادامه منطقی راه زندگی امان است ومرگ چیزی

را (بخصوص مقصد) تغییر نمی دهد درست مثل یک متل بین

راه که عملا در موقعیت و اصالت مقصد ما تاثیر ندارد

همینطور که برای زندگی هر فرد بینش و سلیقه وتوانائی ودرک

. آگاهی منحصر بفرد وجود دارد عینا ادامه تمام مسائل درست

بر اساس سلیقه و عملکرد و آگاهی ایشانئ در مرگ و بعداز آن

 خواهد بود.

یک گلوله که شلیک میشود در طول مسیر خود کم کم شتاب اولیه

و تعدادی از توانائی های خود را از دست میدهد .اگر این را قبول

بفرمائید ادامه بدهم

در مرحله ائی گلوله شتاب اولیه و حرکت را از دست میدهد

خوب حرکتش تمام میشود ولی خودش که تمام نمی شود از این به

بعد میشود همان عنصر ساده ائی که قبلا بوده

حال چنانچه شتاب و حرکت و گرمای گلوله با هدف تعیین شده برخورد

کرد و گلوله متوقف شد میتوان گفت که گلوله ماموریت خودش را انجام

داده است !!!!!!!!اما گلوله به هدف خودش نرسیده!!!!!!!!!!!!!

گلوله بسمت هدف تیر انداز شلیک شده و به آن هدف رسیده

گلوله نمی تواند هدف دیگری انتخاب کند و یا حتی بفهمد که هدف را دوست

خواهد داشت یا خیر؟؟؟؟

اما همه اینها نمی تواند دلیل بیخود بودن تیر انداز و تفنگ و سیبل و...باشد

فقط گلوله تا به مقصد نرسیده نمی تواند قضاوت کند

بهمین دلیل به این سرعت میرود تا بفهمد