مخالف پوش

سالهاست من به جریانات سیاسی ایران با دید خودم نگاه میکنم.دوست دارم

نتیجه اندیشه خودم را در این مقاله بیان کنم

اتفاقات بعد از انتخابات بیشتر از اینکه بیانگر انرژی و نیروی مخالفان باشد

نشانگر قدرت کنترل و فعالیت اطلاعاتی جمهوری اسلامی است.

بسیاری از نیروهای بالقوه که مشغول بررسی و مطالعه وضعیت حکومتی

بودند فریب یک پیروزی سریع را خوردند و مانور اطلاعاتی جمهوری اسلامی

را یک حرکت اصیل دانستند و دست به اقداماتی زدند که تنها نتیجه آن حداقل

بی اثر شدن مطالعات و نتایج میدانی مخالفت شد

با توجه به اینکه مجموعه اتفاقات بعد از انتخابات از طرف حکومت قابل پیش

بینی بود لذا آنها با برنامه ریزی و آمادگی کامل وارد میدان شدند و مردم هم صرفا

بر اساس احساسات خود و حداکثر با اطلاعات اندک از نقطه نظرات باصطلاح رهبران

جنبش وارد میدان شدند و بسرعت هم ابتکار عمل را از دست دادند

عاملی که بر پا کنندگان شورشها به آن توجه نکردند و بنظر من هنوز هم به آن بی توجهند

این موضوع است که میخوانید

توده مردم ممکن است با جمهوری اسلامی موافق نباشند و نمودهای زیادی از این

نارضایتی را هم بروز دهند اما (دقت کنید) از هرگونه حرکتی که فاقد ارزشهای

دینی و اخلاقی باشند منزجر و متنفرند

وحاکمان جمهوری هم با شناخت کامل از این عامل مخالفان خود را وادار میکنند

که قبل از عنوان کردن مخالفتهای خود از مرزهای دینی و اخلاقی جامعه عبور

کنند . وقایع عاشورای 88 نمونه بارزی از این نوع سیاست است . پس یک حرکت

اجتماعی مخالف جمهوری اسلامی نمی تواند با ارشهای شناخته شده جامعه به مخالفت

بر خیزد و انتظار پیروزی را داشته باشد.

یک نگاه به گروهای مخالف جمهوری اسلامی نشان میدهد که همگی از یک جنبه با

همدیگر مشترک هستند و آن جنبه فقدان اخلاق و هنجار های مورد قبول جامعه است

اتفاقا جمهوری اسلامی همواره از اینگونه مخالفتها استقبال کرده و مردم را عملا به

نتیجه رسانده که اگر جمهوری اسلامی از نظر اقتصادی و اجتماعی دچار مشکلاتی

است حداقل از نظر اخلاق و دین در میان تمام حکومتهای جهان سر آمد است