تغییر کاربری قیام

طی سیصد چهارصد سال گذشته امام حسین (ع) همیشه بعنوان

یک چهره ضد حکومت شناخته و معرفی میشد.یک مرد انقلابی و

ضد حکومت و طالب عدالت که با کمترین امکانات علیه رژیم

حاکم قیام میکند و تا آخرین نفر و آخرین قطره خون مقاومت میکند

و علیرغم کشته شدن و شکست ظاهری سید الشهدا میشود و خون

خدا نام میگیرد و الاآخر

تبلیغ در مورد چنین اسطوره و بر انگیختن مردم با احساسات دینی

همراه با شور انقلابی و الگو قرار دادن امام سالها برای مردم تکرار

شده بود و تقریبا اکثریت مردم طعیانگری و قیام علیه حکومتها را

یک کار حسینی بحساب می آوردند و از این رهگذر سردمداران

مخالف حکومتها هم بدون محاسبه عقل و شعور مردم و صرفا با

تکیه بر احساسات شور انگیز جامعه که ناشی از شور حسینی بود

برنامه ها و اهداف باصطلاح انقلابی خود را پیگیری میکردند تا جائی

که مخالفت با رژیم پهلوی بصورت یک رویه کاملا پذیرفته شده  مذهبی

در آمده بود و اغلب مردم کوچه و بازار جایگاه شاه و یزید را یکی تصور

میکردند همین بر داشتها و وباور های مردم باعث سقوط شاه شد

اما بعد از انقلاب دیگر اسطوره و الگوی ضد حکومتی احتیاج نبود و

بهمین دلیل جمهوری اسلامی بیش از سی سال است که در حال تغییر کاربری

امام حسین و عاشورا و اصولا فلسفه این وقایع است . دیگر کل یوم عاشورا

و کل ارض کربلا فاقد کاربرد عملی شده و اینست که نابسامانی در نوحه ها

و اصولا بیان وقایع قابل لمس است