نظم جهانی

بدون شک قدرت شیرین است مخصوصا در سنین بالا.نمونه های زیادی

از شهوت قدرت در سالهای پایانی عمر قابل ارائه است.

نظام حکومتی در جهان از ابتدای تشکیل دولت بر مبنای قدرت بازو ودر

دویست سیصد سال گذشته مبتنی بر قدرت اسلحه بوده که در مجموع

میتوان گفت که قدرت فیزیکی بر کشورها حکومت میکند .در قدرت

فیزیکی مقتضیات فیزیکی هم ضروری و لازم است . در این فرایند

و در طول قدرتمداری حاکمان جلوه ها و شهاب های تفکر هرگز فرصت

خود نمائی و رشد نمی یابند واز بین میروند وآن مقدار از افکار و اندیشه ها

هم که می مانند همان افکار مزدور و هم سو با قدرت فیزیکی هستند لذا پس

از یک مدت که بهر دلیلی قدرت فیزیکی رو به افول میگذارد هیچ اندیشه

و تفکر قوی در جامعه نیست و ناگزیر یک قدرت فیزیکی دیگر با منطق

قدرت برتر در شرایط موجود پا به صحنه میگذارد و داستان تکرار میشود

اما من پیشنهادی دارم برای کل حکومتهای  آینده

با توجه به این اندیشه میتوان شرایط اولیه آنرا نیز براحتی فراهم آورد

بنظر من بهترین شیوه حکومت اینست که کانون قدرت در قوه قضائیه قرار

گیرد و قدرت فیزیکی با توان بیشتر از قبل در اختیار قوه مجریه قرار گیرد

و قدرت مقننه نیز با توجه به شرایط زمان قوانین مورد نیاز را تدوین کند

در این شکل از حکومت رئیس قوه قضائیه هیچگونه ارتباط حکومتی با جامعه

ندارد وتنها به شکایات طرفین میرسد یعنی دولت ها اگر از فردی و یا تشکیلاتی

شکایت داشتند طبق قانون به دادگاهها منعکس میکنند و همچنین مردم هم

چنانچه شکایتی از همدیگر و یا دولت داشتند مراتب را به قوه قضائیه منعکس

میکنند و در قوه قضائیه طبق قانون و عرف و سابقه دادرسی به موارد رسیدگی

شده و احکام با توجه به قوانین و حق صادر میشود وجهت اطمینان از ارجاع

پرونده های مکرر حکومتی به یک قاضی و یا شعبه جلوگیری شده و بهتر است

شعبه ها با گرایش موضوعی تشکیل شده و احکام بدوی که با نظر قاضی

صادر میشود در کمیته استیناف تخصصی بررسی و تائید و یا رد شود

البته این یک اندیشه اولیه و خام و طبعا ناکافی است اما میتوان با دقت و بی طرفی

نسبت به قوام این اندیشه اقدام کرد