نظارت

نظارت

نظارت، الزاما، از وسا ئل و ابزار وعللِ توسعه و پیشرفت

نیست.

نظارت مثلِ یک ظرفِ دانه انارِ آماده مصرف، است .که

برای تهیه آن مقدمات وکارهای زیادی، لازم است.

اعمال نظارت، بر یک سیستم ناقص و ناکارآمد و فاسد .

ممکن است باعثِ تلاشی و اضمحلالِ آن سازمان و سیستم

بشود.

نظارت مثل یک اسیدِ پاک کننده، است. و چنانچه ظرفِ

حساس به اسید و یا ظرف ناقصی که بعضی جاهایش به

اسید، حساس است را، داخل این اسید بگذاریم. بجای اینکه

ظرف و یا ابزار تمییز و سالم، تحویل بگیریم. یک ظرف

از شکل افتاده نابود، تحویل خواهیم گرفت.

اعمال نظارت و گرفتن نتیجه، از این نظارت، فقط در مورد

سیستم های پیش رفته و سازمان یافته و مدرن، قابل اجراست.

برای ایجاد یک سیستم که تحمل نظارت را، داشته باشد. در

ابتدا نیاز است. که شکل و ماموریت آن دستگاه، بر مبنای

هدف و موازین فنی وقانونی، تعریف شده باشد. تهیه شرح

وظائف اعضا و شکل سازمانی نیروی انسانی و پیش بینی

بودجه مورد نیاز، ضروری است.(حتی برای دستگاههای

کاملا خصوصی و غیر دولتی) نحوه ارزیابی امور و

تصحیح اشتباهات، در دو سه سال اول، ضرورت تام دارد.

و کنترلِ میزان دستیابی دستگاه، به ماموریت محوله، توسط

ادامه دارد