رهیافت 7

ادامه مطلب

.به توضیح زیر عنایت بفرمائید

زمین ،،،، زمین است. و هیچ جایگزینی ندارد. و

هر آدمی می داند. که زمین چقدر عزیز و ارزشمند

و محترم است. و دارنده زمین صاحب امتیازهای

حتمی و بی شماری هست.

آب،،آب است و مایع حیات. و رشد گیاهان و بدست

آوردن خوراک برای خودمان. و جامعه بدون آب

میسر نیست. و مالک هم، که مالک است. و وجودش

نیازی به استدلال ندارد...بقیه امور جهان را یا

نمی فهمند. و یا چون نمی فهمند. رد می کنند.این کل

منطق جاری در فرهنگ  کشاورزی است. وبرای

 ترس از خشکسالی. و کم شدن محصول هم، اونطرف

ابرها، یکی نشسته، گوش بفرمان ما. که ما بعضی

وقتا بیادش می افتیم ...ولی مطمئن هستیم. که او

هست.هر چند زیاد از حرفاش سر در نمی اریم.

ولی هست. هر کس هم از این بیشتر از ما بخواد

سرشو می ذاریم. لب باغچه،  مثل بز می کشیمش.

اصلا مگه خدا می تونه به حرفای ما گوش نده؟

ما واسه چی یه ماهه ماه رمضون و دوماهه

محرم و صفر کلی پول و جنس به نمایندگانش

می دیم.تازه هر دو سه سالی، یک بار به مشهد

برای پا بوس هم می ریم. دیگه خدا چی از ما

می خواد.

مخلص کلام. تا گرفتار فرهنگ کشاورزی

هستیم. باید تمام گفته های بالا را بشنویم---

ببینیم—لمس کنیم---حس کنیم---دق کنیم

و دم بر نیاوریم

ادامه دارد