رهیافت8

ادامه مطلب

در قوانین و رسوم کشاورزان، آب و زمین تابع قراردادها

و مالکیت افراد است.در هر روستا از حدود55 سال پیش

هر کشاورز، مالک قسمتی از زمین های قابل کشت روستا.

و سهمی از آب چشمه یا قنات و یا چاه است. که در هر جا

این سهمیه آب، با نامهای مصطلح محل خوانده میشوند.

مرز بین زمینها، زیاد هم مشخص نیست. و اگر پرچین

نداشته باشند. با برآمدگی خاکی و یا حاشیه کَرت. از زمین

همسایه جدا شده است.در فرهنگ کشاورزی، مالکیت یک

امتیاز و یک عامل مهم و حیاتی است. گاهی

در زمان آبیاری، یک مزرعه. قبل از این که آب بمقصد

برسد. کشاورز بالا دست، راه آب را کج و بطرف مزرعه

 خود، منحرف می کند.

و تا زمانی که صاحب اصلی آب ،متوجه شده و بطرف

بالای رود بدود. دزد، چند کَرت زمین خود را آب داده

است.چه بسیار بخاطر همین دزدیهای شبانه آب، کار

به قتل و کشتار رسیده است.

در فرهنگ کشاورزی، مسئله مالکیت بسیار اهمیت دارد.

ولی این احساس مالکیت. به آب و زمین و چراگاه و مرتع

ختم نمی شود. احساس مالکیت به تمام ابزار و ادوات

کشاورزی. و حتی احساس مالکیت. به تاجر طرف معامله

اشان هم، وجود دارد. ولی باز موضوع در این مرحله به

ادامه دارد