رهیافت 37

ادامه مطلب

. فقط شما یک عابر هستید پس از کوچه

نا هموار احساسات خود هر چه که هست عبور کنید.همچنین عبور

از کوچه احساسات به معنای رسیدن به خیابان تفکر نیست.

ما اگر مشتاق و نیازمند رسیدن به تمدن هستیم باید از کل احساسات

فعلی خود عبور کنیم. بدون تاسف و بدون قضاوت و بخصوص بدون

دلسوزی بحال خودمان .برای رسیدن به هدف، عبور از موانع یک

امر طبیعی است.و احساسات موجود ما یک مانع کاملا جدی است

ما با تصمیم واراده سالم از این احساسات بدرد نخور عبور می کنیم

و شروع می کنیم به ورود به احساسات سالم ومورد نیاز که می توانیم

بعنوان هدفِ سلوک خود، بر گزینیم . ما مجددا می آموزیم که

چگونه خود را دوست داشته باشیم و حد این دوست داشتن کجاست

و چرا نباید دوست داشتن ما، موجب لطمه و آزار دیگران باشد

بعد یاد می گیریم که چگونه دیگران را دوست داشته باشیم بدون

این که نا گزیر شویم خود را در این راه قربانی کنیم و یا قربانی

فرض کنیم .مقصد عبور ما، جائیست که در آن جا نهایت احساس

برای دوست داشتن و عشق ورزیدن را می توان بدست آورد

همچنین می توان به رابطه ایی که مارا آزار می دهد و احتمالا

شخصیت مارا خدشه دار خواهد کرد پایان دهیم

ما در سلوک خود می آموزیم که چطور می توان مورد دوست

داشته شدن قرار بگیریم . در مورد بدست آوردن احساسات

سالم ما بجائی خواهیم رسید که قادر خواهیم شد تا تمام انسان ها

را لایق دوست داشتن خود بدانیم و متقابلا سعی کنیم لیاقت

دوست داشته شدن توسط دیگران را هم داشته باشیم.

ادامه دارد